Oxygen & Water - What more does a woman need???

Hallo iedereen !

We zijn weer terug in Butare – na een relaxerend weekendje Nyugwe-forest en Kivumeer…

Vrijdag – na een uitermate comfortabele rit met onze vrienden van de Atraco-busmaatschappij – altijd bereid om nog net die ene man meer in het busje te proppen die er volgens de wetten van de Afrikaanse pletkracht nog wel bij moet kunnen – kwamen we aan in de Uwinka-campsite temidden van het Groote Bosch…
Edward – de receptionist – ontving ons heel vriendelijk – en na een klapke van 5 minuten hadden we tot ons plezier al verkregen dat we aan residententarief het nationaal park binnen mochten – which means halve prijs (iets waar wij normaal gezien met ons visum geen recht op hebben) – which means zeer interessant voor ons budget – which means een precedent want nu hebben we een residentenbonneke wat betekent dat we wel eens aan residententarief de karisimbi en de gorilla’s zouden kunnen gaan bezoeken ook :-)

Onze gids op de Red Trail was Tim – een heel vriendelijke Rwandees met Ugandese voorgeschiedenis – die zeer gelukkig was met het door ons afgeleverde cadeautje van Iben – Iben is bevriend met Tim moet u weten – Rwanda is een heel klein land – iedereen kent iedereen zo’n beetje…
De wandeling was heel erg de moeite – de geur van boom en bloempjes – meer bepaald die bloemen die papa André altijd voor mama Christine koopt – ge weet wel – die bloemen waarmee ons huis vol staat – door de warmte ontsnapt de naam mij nu even – in ieder geval – bij ons in België groeien die enkel in serres en hier staan ze in het wild – die bloemen dus… 4 mooie watervallen tegengekomen – in theorie is deze trail ook bekend voor de chimpanzees – maar daar hebben wij toch geen spoor van gevonden… wel eekhoorntjes en mieren die bijten en een miljoen vlinders – maar de apen hadden het hazenpad gekozen…

‘s Avonds een changement des plans – dankzij Tim konden we heel goedkoop in een tentje vol gaten in het bos blijven overnachten – uiteraard sprak ons dat meer aan dan de veel te dure guesthouse een 20-tal kilometer verderop – zodoende hebben we de nacht doorgebracht temidden van de oerwoudgeluiden – die ons – hoe groot onze mond ook was enkele uren tevoren – de schrik op het lijf joegen en onze fantasie op hol deden slaan… Alle beesten die we tijdens die dag niet gezien hadden gingen uiteraard in grote getale onze open tentingang komen binnendringen – we hadden weliswaar die ingang gebarricadeerd met een matras – maar die bracht toch niet zoveel soelaas… Vervolgens ontstond ook een zeer interessante discussie over onze proviand – die volgens Tjalina absoluut in de tent moest omdat de beesten er anders mee gingen gaan lopen – die volgens mij absoluut buiten de tent moest omdat ik geen zin had in een wild everzwijn dat op onze Butaarse kaas zou zijn afgekomen – zo zie je maar – altijd ambiance in het bos nietwaar :-)

De volgende dag – na nogmaals tevergeefs op apenjacht geweest te zijn ‘s morgens vroeg – kregen we een lift naar de Gisakura Tea Estate – waar we samen met een Frans-Amerikaans gezin Colobus monkeys, Mona monkeys en Mountain monkeys zijn gaan bekijken in een ander deel van het oerwoud – een heel leuke dag! Het gezin woont in Burundi – de man werkt voor Artsen Zonder Grenzen – dus nu kunnen we wel niet anders dan naar Bujumbura (Buja for the locals) in Burundi gaan 1 van komende weken... First thing to do waneer we naar Kigali verhuizen : een multiple entry visum bemachtigen :-)

Die avond zijn we dan doorgereden naar Cyangugu – een stad aan het Kivumeer op de Congolese grens – daar geslapen bij de nonnetjes – die voorwaar afstammen van een Gentse congregatie – en de volgende dag gewandeld – gelezen – gezwommen gezwommen gezwommen met de plaatselijke kindjes – kortom het was weer zalig :-)
‘s Avonds zijn we nog eens bij Tony en Isaac op bezoek geweest – 2 Congolese dokters die bevriend zijn met enkele Gentse geneeskundestudentes die hier vorig jaar waren – onze missie bestond uit het hen overhandigen van een chirurgieboek helemaal meegesleurd uit België – bij deze – mission accomplished – Tony happy – wij happy – iedereen happy…

Gisteren maandag – na een nog meer comfortabele rit dan in het heengaan – aan de duizelingwekkende snelheid van 3 kilometer per uur - kwamen we dan in de vroege namiddag terug aan in our good old Butare – net op tijd om alle winkels te zien sluiten – deze week is immers genocide memorial week – in de namiddag wordt alles hier doods – herdenkingsplechtigheden worden gehouden – een heel bizarre sfeer…

En zo zijn we vandaag eindelijk terug onze patiëntjes gaan zien in Kabutare – de Congolese dokters bleken ook allemaal terug opgedoken te zijn uit het niks – blij wederzien – hoewel we ons opvallend weinig nuttig voelden toch vandaag… Onze kindjes bleken plots niet meer van ons te zijn… De materniteit bleek plots terug getoerd te worden… We krijgen al bijna heimwee naar vorige week – toen chaos troef was en onze aanwezigheid hoogst noodzakelijk…

Mes très chers – je vous souhaite de bonnes vacances de Paques – ik hoorde dat de zon haar best doet in België – dat doet mij erg plezier – ik zou zeggen geniet ervan – en tot de volgende keer maar weer !

Dikke kus,

Muriel
xxx

ps : orchidee is de naam van de bloem - i remember now :-)